“Niemand neemt mij serieus. Ik werk hier al jaren maar collega’s onderschatten mij nog steeds”, ventileerde een collega gefrustreerd toen ik op zijn kantoor stond. Enerzijds snapte ik deze collega. Ik wist dat er over het stotteren, waar hij soms last van had, werd gepraat. Anderzijds snapte ik ook mijn collega’s. Ik vond het in het begin soms ook moeilijk om geduldig te blijven. Maar doordat ik veel geïnvesteerd had in mijn contact met hem wist ik ook dat ‘de stress’ rondom dit probleem hem én de collega’s en mij niet hielp. M’n reactie kwam neer op een mix van eerlijk, ongemakkelijk en oplossingsgericht, en ik antwoordde: “Ik begrijp dat je dat zegt. Zou stottertherapie op het gebied van zakelijk spreken helpend kunnen zijn?”
Resterende jasjes van de kracht van verbinding
In de vorige blog noemde ik al de eerste twee jasjes van verbinding die mij in mijn opdrachten helpen met het creëren van verbinding. Ik beloofde toen nog drie lessen te delen waaruit voor mij de kracht van verbinding duidelijk wordt. Komt ‘ie:
3. Benoem the elephant in the room
Heel eerlijk had ik het antwoord in de inleiding op dit verhaal vijf jaar geleden niet op deze manier kunnen geven. De ene keer maakte ik mezelf wijs dat het niet aan mij als interimmer was om de olifant te benoemen. In de zin van ‘niet mijn probleem’. De andere keer sloeg ik met de botte bijl van m’n ego alle olifanten aan gort. Terwijl; er is een middenweg, daarover later meer.
Door de jaren heen heb ik ontdekt dat het aankaarten van ongemakkelijke dingen, dingen die niet kloppen, dingen die belemmeren, the elephant in the room, ook verbindend kunnen werken. Wanneer op de juiste manier gedaan, laat het zien dat je geeft om de goede zaak. En je collega. Het succes van het benoemen van ‘de olifant’ ligt in 1) het investeren in een goede relatie met je opdrachtgever en collega’s (verbonden zijn!) en 2) de taal en toon van de organisatie spreken. Weten waarover, aan wie en hoe je feedback geeft (dus zorgen voor een heldere, geruisloze verbinding!).
"Het aankaarten van ongemakkelijke dingen, dingen die niet kloppen, dingen die belemmeren, the elephant in the room, kan ook verbindend werken."
4. Duik van de ijsberg af en kijk onder de oppervlakte
Of de collega deze opdracht ook vanuit haar eigen bedrijf mocht doen en een factuur mocht sturen, in plaats van dat ze het in de uren van haar contract deed. Een sympathiek idee van haar leidinggevende, maar fiscaal kan dat niet. Je bent óf in loondienst, óf zelfstandig. De leidinggevende liet dat aan haar weten en de collega was erg teleurgesteld. Toen ik haar een paar dagen later zag, vroeg ik haar naar waarom het voor haar zo belangrijk was om deze factuur te kunnen sturen. Ze gaf aan graag een nieuwe camera te willen kopen en dit als een zakelijke investering te willen doen. Nu begreep ik haar teleurstelling beter; het geld voor haar camera kon een springplank zijn naar nieuwe, professionelere klussen. Ik wist vanuit m’n vak dat daar ook zeker andere manieren voor waren. Dus dacht ik met haar mee in hoe ze dit fiscaal toch kon realiseren. Uiteindelijk heeft ze de camera gekocht op de manier die ze wilde.
Waar het op neer komt is de kunst van het waarom. Ik probeerde me te verplaatsen in de ander; waarom stelt deze collega deze vraag? Toen ik dat begreep kon ik beter helpen. Of er beter zijn voor die collega die zes maanden terug haar vader verloor maar nu nog steeds worstelt met al het gedoe rondom de erfenis en een stiefmoeder die haar het leven zuur maakt. Een vraag of gedrag is vaak maar het topje van de ijsberg. Neem een duik.
"Een vraag of gedrag is vaak maar het topje van de ijsberg. "
5. Ken je rol: je bent ‘maar’ de kanarie in de kolenmijn
Tussen de botte bijl en m’n mond houden, zie punt drie, ontdekte ik een middenweg; de weg van bescheidenheid. En ja, daarvoor heb ik echt moeten leren m’n geduld op een elastiekje te zetten. Om het eerst te laten gaan, te landen, te werken aan een relatie met m’n nieuwe collega’s. En dan pas uit te pakken.
"De enige job van de kanarie is signaleren. De kanarie vindt niks, lost ook niks op én heeft de vrijheid weg te vliegen."
En dat uitpakken doe ik nu ook anders. Want als interimmer (en dat kan zeker ook als medewerker) ben je ‘gewoon maar’ de kanarie in de kolenmijn die opmerkt hoe ‘giftig’ bepaalde zaken voor medewerkers zijn.
En de enige job van de kanarie is signaleren. De kanarie vindt niks, lost ook niks op én heeft de vrijheid weg te vliegen. Daarmee laat je de verantwoordelijkheid over aan de kolenscheppers en de kolenmijnbaas; de experts, de verantwoordelijken of de mensen die in beweging moeten komen. Dat geeft duidelijkheid, rust en (frisse) lucht
En nu jij. Hoe verbind jij je aan je werk, collega’s of opdracht? Of wat is jouw grootste les als het gaat om verbinden? Ik ben benieuwd, laat het me weten door een reactie achter te laten. Of zoek contact.
Comments